- GERANION
- GERANIONa rosto gruis per Europam notum, inter decora hortorum numerantur, maxime si qua species peregre infertur: quarum vel tredecim praestat, tamersi olim ad duas cogeretur tantum. Radicem habet tenuem, longam, sine multis fibris, quasi villosam et rubescentem: folium est anemones, caulis rotundus, fusco rufus, villosus, nodosus instar calami straminei, ramulis adnascentibus cnbiti longitudine. Mense Aprili excludit florem purpureum quinque foliorum, pene universâ aestate spectandum; cadenti succedit folliculus in rostrum acuminatus, cum quinque granis dulcibus. Est et flos caeruleo purpureus, eiiam in fuscum declinans : tum albus, tum caeruleus; tum minutior, sed hyacinthinus, tum sanguineus, medio albente. Auctor Anon. Sinae et Eur. c. 33. addit odorem iucundum Plin. l. 26. c. XI. sed cum myrrhide ibi geranion confundere, ait Salmas. ad Solin. p. 707. Per Germaniam super. Ruperti Herba et Dei gratia quod vocatur, insignem eius olim in illa regione usum fuisle, colligitur. Ab eadem origine salutationis quoddam genus, in quo gruum volatum imitabantur, γέρανον dictum habet Iul. Caes. Scalig. Poet. l. 1. c. 18. Machinam item scenicam idem l. eod. c. 21. Est praeterea mahinaegenus quintum, quo rapiebantur personae, γέρανος dicitur. Hoc in fabulis Aurora Memnonem rapuit. Boreas Orithyam et. De Geranite lapide, a gruis colore dicto, vide Salmas. ad Solin. p. 712. et 713.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.